W piątek 8.10.2022 r. Kancelaria GARLACZ złożyła skargę na decyzję BFG dotyczącą restrukturyzacji Getin Noble Banku S.A.

W skardze obok jej formalnych wad zakwestionowaliśmy głównie brak ochrony roszczeń restytucyjnych konsumentów wynikających z dyrektywy 93/13 w świetle faktu, że z GNB na podstawie decyzji BFG wytransferowano około 2,4 mld środków, które mogły posłużyć na realizację chociaż w części roszczeń frankowiczów.

Na datę 31 marca 2022 roku wartość bilansowa środków w kasie na rachunku GNB w NBP wyniosła 2.401.734.000 zł według sprawozdania finansowego GNB na datę 31 marca 2022 roku. Oczywiście środków tych mogło być mniej lub więcej na dzień decyzji BFG. Nie ma bilansu otwarcia/zamknięcia na dzień decyzji BFG. Z tych środków zgodnie z decyzją BFG jedynie kwota 6.000.000 zł oraz kwota potrzebna na rozliczenie podatków i składek z tyt. ubezpieczeń społecznych pozostały w GNB. Zatem do instytucji pomostowej zostało przetransferowane ponad 2,4 mld zł (!). Środki pochodzące m.in. z wpłat kredytobiorców zasiliły wartość tych środków w kasie tj. wspominane 2,4 mld zł.

Jednocześnie, wg skonsolidowanego sprawozdania finansowego GNB na datę 31 marca 2022 roku GNB utworzył łączną rezerwę celową w kwocie 1.313.906.000 zł m.in. na realizację ryzyka prawnego w związku ze sporami sądowymi, w tym kredytobiorców umów kredytów powiązanych z walutą CHF tj. wypłaty dla kredytobiorców z powodu nieważności. I uwaga, ta wartość rezerwy znajdowała pokrycie w środkach na rachunku GNB w NBP i środki te były przeznaczane w istocie na realizację roszczeń kredytobiorców, w tym konsumentów (w tym mogły być przeznaczone na realizację kilku naszych wyroków, które właśnie były na etapie egzekucji na łączne kwoty kilku milionów – i to sprawy roszczeń powyżej spłaconego kapitału).

A tymczasem…władze Velo Bank już głoszą, że bank ma być zyskowny. Już rozpoczął się marketing banku pod jego sprzedaż… szkoda, że kosztem frankowiczów z GNB, którzy nie dostali żadnych akcji w Velo Bank mimo, że swoimi środkami zasilili bazę finansową Velo Bank. W standardowej procedurze za swoje inwestycje w spółkę inwestor dostaje akcje. Frankowicze mimo, że „inwestowali” w zaufaniu do rezerwy celowej 1,3 mld zł swoje środki, zwłaszcza nadpłaty powyżej kapitału, nie dostali ani jednej akcji Velo Bank. Mamy bezprecedensowy „skok” na kasę frankowiczów. „Białe kołnierzyki” z BFG w „białych rękawiczkach” w majestacie prawa pozbawili frankowiczów możliwości realizacji ich roszczeń restytucyjnych.

Jedną decyzją BFG zawiązane rezerwy pozostały bez pokrycia. Jeśli jeszcze jeden sąd napisze Wam w uzasadnieniu oddalając wniosek o zabezpieczenie, że przecież bank jest instytucją zaufania publicznego, bank ma rezerwy….to vide GNB a owe „mądrości” to bajki dla dzieci.

Podjęcie decyzji o przymusowej restrukturyzacji GNB m.in. poprzez wytransferowanie niemal całej kwoty środków 2,4 mld zł doprowadziło do rażącego pokrzywdzenia interesów kredytobiorców GNB.

Decyzja BFG jedynie w założeniu realizuje cele restrukturyzacji nakreślone dyrektywą 2014/59/UE, w rzeczywistości zaś przymusowa restrukturyzacja została dokonana w sposób, który przeczy idei i założeniom przymusowej restrukturyzacji oraz jej celom przewidzianym przez dyrektywę BRRD.

W naszej skardze do WSA na decyzję BFG zgłosiliśmy wniosek o pytania prejudycjalne do TSUE dotyczące wzajemnej relacji dyrektywy BRRD oraz dyrektywy 93/13 , a w szczególności o to, czy cele przymusowej restrukturyzacji wskazane w art. 31 dyrektywy 2014/59/UE muszą uwzględniać ochronę roszczeń restytucyjnych, która jest wymagana przez zasadę skuteczności art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13. Nadto złożyliśmy wniosek o inne dodatkowe pytania do TSUE.

Sprawę prowadzi r.p.r. Barbara Garlacz wraz Zespołem Kancelarii.