Sad stwierdził nieważność umowy kredytowej byłego Fortis banku.
Umowy kredytowe byłego banku Fortis uchodzą za jedne z trudniejszych do zakwestionowania w sądzie, a to dlatego, że wiele sądów podziela argumentację, że są to kredyty stricte walutowe, gdyż wskazują wprost kwotę w walucie CHF i od początku umożliwiały spłatę kredytu w walucie CHF, zaś przeliczenie z waluty CHF na PLN przy wypłacie kredytu miało charakter techniczny.
Umowę jednak udało zakwestionować się w Sądzie Okręgowym w Warszawie w sprawie prowadzonej przez mec. Barbarę Garlacz (XXV C 1056/17). W dniu 13 października 2020 po ponad 3 latach procedowania sąd stwierdził nieważność tej umowy.
Sama konstrukcja umów Fortis banku jest specyficzna. Niektóre umowy opiewają na walutę CHF i jednocześnie PLN, a klauzula przeliczeniowa określana jako „przewalutowanie” znajduje się w regulaminie do umowy. Spór często toczy się o to czy kwotą kredytu jest kwota w CHF czy kwota w PLN oraz jaki charakter ma klauzula przeliczeniowa w tej konstrukcji kredytu, tj. czy określa główne świadczenie stron.
W sprawie udało się udowodnić, że pomimo spłaty kredytu w walucie PLN, potem CHF a potem EUR, jest to kredyt którego przedmiotem była kwota w PLN, zwłaszcza, że kwota uruchomionego kredytu w walucie CHF odbiegała od tej wskazanej w umowie. Wobec umów tego banku mamy bardzo specyficzną argumentację. Nie uznajemy ich za umowy kredytu denominowanego, nie toczymy też sporu o walutowość tego kredytu. Staramy się wykazać na czym polegały główne ustalenia stron, a nadto, że te ustalenia opierały się o klauzulę przeliczeniową, która jest nietransparentna. W Sądzie Apelacyjnym na pewno przyjdzie nam zmierzyć się z odmiennymi wyrokami dotyczącymi tych umów, ale myślę, że nasza argumentacja wytrzyma to starcie..
Podobne podejście mec. Barbara Garlacz zaprezentowała w sprawie umowy kredytu denominowanego Deutsche Bank, którą Sąd Najwyższy zajmie się w dniu 15 października 2020 roku (I CSK 519/19). Kancelaria liczy na to, że Sąd Najwyższy zgodzi się z tą argumentacją.
W sprawie przed Sądem Okręgowym w Warszawie, sąd w wyroku zastosował teorię dwóch kondykcji, ustalając nieważność umowy i zasądzając kredytobiorcy wszystkie wpłaty w walucie PLN, CHF i EUR.
W motywach ustnych sąd wskazał wprost, że nie podziela dotychczasowych wyroków Sądu Apelacyjnego odnośnie tego typu konstrukcji umów i przyjmuje nasze „świeże” spojrzenie na te sprawy.”
Barbara Garlacz