Seria korzystnych wyroków Kancelarii Garlacz dotyczących umów kredytów firmowych zawartych przez przedsiębiorców z dawnym Polbankiem.

Głównym zarzutem jest to, że umowy te zawierają klauzule zmiennego oprocentowania ustalanego decyzją zarządu banku oraz wbudowanie instrumentu finansowego do umowy. Są to niezależne bardzo mocne podstawy do nieważności umowy obok dowolnie ustalanych kursów walutowych.

Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał, że umowa kredytu firmowego zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a bankiem jest nieważna (wyrok z dnia 19 października 2023 roku sygn.  VII AGa 758/22).

W szczególności podkreślenia wymaga, że SA potwierdził, że mechanizm indeksacji miał cechy instrumentu finansowego, o charakterze spekulacyjnym – wykazującego podobieństwo do CIRS. Fakt, że kredytobiorca prowadził działalność gospodarczą w żaden sposób nie umniejszał obowiązków po stronie banku do udzielenia w zasadzie podstawowych informacji o charakterze tego produktu. Bank nie uczynił jednak zadość powyższemu, wbrew zasadom współżycia społecznego, w tym zwłaszcza zasadzie uczciwości i lojalności kontraktowej (art. 58 § 2 k.c.). W przekonaniu Sądu Apelacyjnego przedmiotowa umowa kredytu indeksowanego kursem do waluty obcej, z uwagi na znaczną dysproporcję w poziomie ryzyka narusza dopuszczalny zakres swobody umów (art. 353¹ k.c.). Argument o ryzyku jest nowym kierunkiem w sprawach przedsiębiorców frankowych.

Powyższy wyrok był drugim z kolei prawomocnym wyrokiem dotyczącym umowy kredytu firmowego dawnego Polbanku. W dniu 27 lipca 2023 roku SA w Warszawie w sprawie VII AGa 17/23 również uznał taką umowę za nieważną (wyrok prawomocny).

Dalej, taka sama umowa została uznana za nieważną przez SO w Warszawie w wyroku z dnia 28 września 2023 roku w sprawie XXVI GC 1130/21 – póki co nieprawomocnym. Czynnikiem decydującym o nieważności umowy kredytu była dowolność ustalenia kursów, po których dokonywano przeliczeń kwoty uruchomienia kredytu oraz spłat rat kapitałowo-odsetkowych przez bank oraz dowolność ustalenia oprocentowania, w tym w zależności od wewnętrznych zmian organizacyjnych banku. Co więcej klauzula zmiennego oprocentowania ustalanego decyzją zarządu została sprytnie „ukryta” w umowach przedsiębiorców tak, że wielu z nich nawet nie miało świadomości lub nadal jej nie ma, że to zarząd banku ustala ich oprocentowanie a nie wynika ono ze stawki LIBOR i marży z umowy.

Możemy zatem mówić już o serii wyroków dotyczących tego samego wzorca umownego. Na takie wyroki czeka jeszcze kilkudziesięciu naszych klientów – przedsiębiorców. We wszystkich tego typu sprawach przedstawiamy sądom zindywidualizowaną argumentację uwzględniającą specyfikę tej umowy kredytu  – polegającą  przede wszystkim na nieuczciwości klauzuli zmiennego oprocentowania i wbudowaniu do umowy instrumentu finansowego.

Posiadamy także wygrane w sprawach kredytobiorców firmowych innych banków, jednak to właśnie kredytobiorcy firmowi byłego Polbanku mogą liczyć niemal na pewność ostatecznej wygranej.

Sprawy przedsiębiorców prowadzi r.pr. Barbara Garlacz