Nie pomogła liczna reprezentacja Kancelarii MERSKI na rozprawie apelacyjnej, która miała wszystkich przekonać o ważności umowy GE i szczególnym jej uczciwym charakterze a także o „przełomowym” wyroku TSUE C-19/20.

Sąd oddalił apelację pozwanego banku od wyroku sądu pierwszej instancji, w którym sąd ustalił nieważność umowy i zasądził roszczenie dla naszego klienta. Tym samym Sąd Apelacyjny potwierdził, że umowa byłego GE Money Banku jest nieważna.

Sąd Apelacyjny przedstawił bardzo ciekawą koncepcję, że indeksacja to waloryzacja kodeksowa ale jej metoda jest niewłaściwa gdyż nie zapewnia równowagi kontraktowej, ekwiwalentności świadczeń, gdyż klient zwraca nie tylko to co odpowiadałoby zmianie siły nabywczej porównując gospodarkę polską i szwajcarską w sensie makroekonomicznym ale znacznie więcej gdyż klauzula indeksacji opiera się o kurs franka który rodzi nieograniczone ryzyko walutowe. Umowa zmieniała charakter z umowy wzajemnej na umowę losową. To można oceniać przez pryzmat abuzywności ale przede wszystkim przez pryzmat sprzeczności z naturą zobowiązania, które zakłada wzajemność świadczeń. W konsekwencji kwestia samego odcięcia marży nie miała charakteru kluczowego, bo jak sąd podkreślił problem tkwi w samej indeksacji, co podnosiła strona powodowa czyli my i to z różnych perspektyw jej wadliwości.

Brawo Sąd za naprawdę ciekawą koncepcję z ujęciem wątków ekonomicznych.

P.s. biegli niektórzy podają, ze teoretyczny kurs franka do złotówki to 2,6. Wszystko co bank bierze od klienta powyżej tego kursu nie odpowiada sile nabywczej złotówki.

Sprawę prowadziła mec. Barbara Garlacz wraz z Zespołem ds. GE Money Banku.