Nowy Rok. Nowy wyrok. Nieważna umowa Getin Noble Banku.

Nowy Rok 2021 rozpoczynamy wyrokiem z dnia 7 stycznia 2021, w którym Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Anna Zalewska) w sprawie XXIV C 2432/20 (poprzednia sygnatura XXV C 1325/16) wydał wyrok w jednej z naszych pierwszych spraw frankowych i jednej z pierwszych jeśli nie pierwszej sprawie sądu w tym składzie. Pozew z sierpnia 2016 roku. Ten klient przecierał niewątpliwie szlaki dla innych wliczając to:

  1. bezskuteczne próby pozyskania od banku zaświadczenia o spłatach;
  2. etap formułowania pierwszych zarzutów wobec umowy;
  3. etap edukowania sądów i słuchania na rozprawach świadków od ryzyka z banku (5 rozpraw);
  4. opinie biegłego do umowy przy założeniu możliwości jej rozliczenia wg kursu średniego NBP;
  5. próby wyłączenia biegłego;
  6. zawieszenie do czasu sprawy C-260/18 Dziubak i walkę z tym zawieszeniem (zażalenie);
  7. kilka zmian pozwu w ślad za zmieniająca się linią orzeczniczą od nadpłat z powodu nieważności ewentualnie odfrankowienia, poprzez roszczenia o zapłatę całych rat z powodu nieważności, aż do roszczenia o ustalenie nieważności i w końcu ostatecznej modyfikacji petitum pozwu wg naszej ostatniej wielowariantowej konstrukcji z uwzględnieniem możliwych rozstrzygnięć wg teorii salda i dwóch kondykcji i zabezpieczenia prawidłowej formuły roszczenia na poczet możliwego rozstrzygnięcia w II instancji;

Czas sprawy sądowej pozwolił także klientowi na spłatę całego kapitału i przed nimi decyzja czy będzie płacił dalej.

Droga do sprawiedliwości bywa długa ale w końcu nasz sąd:
1. ustalił nieważność umowy
2. zasądził na rzecz klienta kwotę ponad 640 tys. zł plus odsetki ustawowe;
4. zasądził w całości na rzecz powódki kwotę tytułem zwrotu kosztów proces i kosztów zastępstwa procesowego;

Sąd przyjął, że powódka jest świadoma potencjalnych skutków stwierdzenia nieważności, gdyż nie jest ubezwłasnowolniona i wyraziła taką wolę, a do tego jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, co powoduje, że ta świadomość skutków u powódki istnieje. Wobec powyższego strony obowiązane są zwrócić sobie to, co wzajemnie świadczyły. W tym momencie powódka wykonuje swoje uprawnienie żądania zwrotu kwot, które zapłaciła i wskazała pozwem, a później rozszerzała w toku procesu.

Bank nie wskazywał również, by powódka była jego dłużnikiem stąd teoria dwóch kondykcji. Żądaniu ustalenia nieważności umowy nie stoi na przeszkodzie żądanie zapłaty, gdyż w tej kwestii pojawiło się już jednoznaczne stanowisko Sądu Najwyższego, które wskazuje, że może ono funkcjonować przy żądaniu zapłaty.

Roszczenia ewentualne podlegały oddaleniu z uwagi na rozpoznanie roszczenia głównego i jego uwzględnienie.

Sprawę prowadziła mec. Barbara Garlacz wraz z Zespołem

Tagi:

powrót

Zestawienia wyroków Kancelarii GARLACZ znajdą Państwo w zakładce Blog.

Nasze wygrane miarą naszej skuteczności!

Zapraszamy!