W dniu 28 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Krystyna Stawecka) wydał wyrok w sprawie przeciwko Deutsche Bank Polska S.A., sygn. akt XXV C 1005/19, w którym ustalił, że umowa kredytu zawarta z Deutsche Bank jest nieważna, a ponadto zasądził całość naszego roszczenia o zapłatę wraz z odsetkami na rzecz Klienta. To kolejny wyrok, w którym Sąd orzekł zgodnie z tzw. teorią dwóch kondykcji, co wskazuje na wyraźnie kształtującą się w tym kierunku linię orzeczniczą.

Z ustnego uzasadnienia wyroku wynika, że zdaniem Sądu powodowie wnioskowali o kredyt w walucie PLN, tymczasem zawarta między stronami umowa nie odpowiada zgodnej woli stron oraz realizacji celu umowy, gdyż do podpisu przedstawiono im umowę kredytu denominowanego. W ocenie Sądu nie można zgodzić się z narzucaniem przez bank tego typu umowy. Główną nieprawidłowością umowy było ustalenie zasad przeliczeń wg. tabeli kursów banku stosując przy jednostronnym przeliczeniu zasadę narzutu różnicy spreadowej przy każdorazowej spłacie oraz przeliczaniu kwoty kredytu wg. atbeli kursów banku przy uruchomieniu kredytu. Kursy banku odnoszące się do spłaty rat kapitałowo-odsetkowych maja wpływ na wysokość należnej raty i kształtowanie zobowiązania kredytobiorców.

Ponadto Sąd wskazał, że kredytodawca nie zrealizował obowiązku informacyjnego w zakresie ryzyka kursowego ze szczególną starannością i zachował się w sposób nierzetelny wobec kredytobiorcy, naruszając tym samym art. 385 indeks 1 KC. Po zebraniu materiału dowodowego Sąd miał pewność, że zasady ustalone w umowie kredytu Deutsche Bank zostały sformułowane niejednoznacznie, a nadto nie zostały indywidualnie uzgodnione z konsumentem, naruszając dobre obyczaje i w efekcie rażąco naruszając interesy konsumenta.

Bank kształtował prawa i obowiązki kredytobiorców jednostronnie stosując przeliczenia bez odpowiedniej informacji dla konsumenta, co skutkowało niekorzystnym ukształtowaniem sytuacji konsumenta. Jedynie pozwany bank miał wpływ na kształtowanie zobowiązania kredytobiorcy.

Ważnym podkreślenia jest, że do wydania wyroku Sąd zastosował zasady ustalone przez Sąd Najwyższy, który w razie stwierdzenia nieważności umowy (czego domagali się powodowie mając pełną świadomość jej skutków) wskazuje, że strony muszą zwrócić sobie wzajemnie to, co świadczyły. SO w Warszawie zwrócił również uwagę na fakt, że Deutsche Bank nigdy nie przyznał się do stosowania klauzul niedozwolonych i nie wyszedł z propozycją zawarcia ugody czy aneksu z kredytobiorcami, stojąc na stanowisku, że umowa kredytu jest ważna i skuteczna. Sąd poinformował również o istnieniu interesu prawnego po stronie kredytobiorcy w rozwiązaniu umowy, np. dla wykreślenia hipoteki oraz zwrot uiszczonych kwot wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

To już kolejny wyrok Kancelarii Garlacz potwierdzający słuszność podnoszonej przez nas konsekwentnie od kilku lat argumentacji przeciwko Deutsche Bank.

Sprawę prowadziła r.pr. Barbara Garlacz wraz z dedykowanym zespołem Kancelarii ds. Deutsche Banku.