Wyroki korzystne otrzymujemy każdego dnia. Na naszego kancelaryjnego bloga trafiają opisy tylko niektórych.

Dziś spieszymy z informacją o kolejnym prawomocnym wyroku dotyczącym nieważności umowy kredytu waloryzowanego mBanku S.A. Wyrokiem z dnia 29 marca 2022 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt I ACa 542/19 (SSA Agnieszka Wachowicz-Mazur) zmienił niekorzystny dla frnkowicza wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 15 kwietnia 2019 roku sygn. akt I C 537/17 (SSR del. Tadeusz Bulanda).

Sąd I instancji oddalił w całości powództwo złożone w imieniu naszego Klienta. Na szczęście na straży praworządności stanął SA w Warszawie, (który w motywach ustnych zaznaczył, że uzasadnienie wyroku Sądu I instancji było niepełne i nieprawidłowe).

Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził na rzecz naszego Klienta kwotę dochodzoną pozwem ponad 250 tys. zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 20 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty (po upływie 14 dni od złożenia w banku wezwania do zapłaty, jeszcze przed złożeniem pozwu).

SA w Warszawie potwierdził, że w wyniku eliminacji z umowy waloryzacji i odesłań do tabel kursowych (tj. postanowień określających przedmiot główny umowy kredytu), umowy kredytu nie da się wykonać. Zdaniem Sądu kursów bankowych nie da się zastąpić kursem średnim NBP. Tak samo nie można wykonać umowy kredytu jako kredyt złotowy oprocentowany stawką LIBOR.

Sąd II instancji nie  uwzględnił zarzutu zatrzymania zgłoszonego przez bank.

Zdaniem Sądu II instancji zarzut zatrzymania ma charakter obronny, a ten cel nie realizuje się w momencie, gdy kredytobiorca spłacił na rzecz banku kwotę wyższą, niż otrzymał do dyspozycji.

Co kluczowe, Sąd II instancji na potrzeby rozstrzygnięcia o zgłoszonym przez bank zarzucie zatrzymania wskazał, że roszczenia banku z nieważnej umowy kredytu są przedawnione choć kwestię tę może próbować ocenić inaczej sąd w ewentualnej sprawie z powództwa banku.

Nadto, Sąd II instancji podkreślił, że:

• pozew został sformułowany jednoznacznie w kierunku nieważności bezwzględnej umowy kredytu (ex tunc);
• w pozwie jest jednoznaczne oświadczenie powoda, że jest on zaznajomiony ze skutkami nieważności umowy kredytu (to był nasz pomysł aby takie oświadczenie dawać w pozwach – już w 2017 roku). Takie oświadczenia występują jedynie w nielicznych sprawach znajdujących się w referacie Sędziego Referenta;
• Oświadczenie o skutkach nieważności kredytu (z pozwu) zostało poparte wnioskiem dowodowym z umowy o obsługę prawną pomiędzy Kancelarią, a klientem, w której to umowie zawarto klauzulę informującą Klienta o skutkach nieważności umowy kredytu (znowu już w 2017 roku);
• Bank nie kwestionował w odpowiedzi na pozew stanu świadomości kredytobiorcy odnośnie skutków nie ważności umowy kredytu;
• Bank nieprawidłowo interpretuje uchwałę SN III CZP 6/21 twierdząc, że to Sąd na sali sądowej ma odebrać od kredytobiorcy w obecności pełnomocnika banku, że kredytobiorca jest świadom skutków nieważności umowy kredytu, jeśli ten kredytobiorca uprzednio oświadczył że jest świadom skutków nieważności umowy kredytu i udowodnił ten fakt.

Tym samym SA w Warszawie potwierdził słuszną koncepcję prezentowaną przez Kancelarię GARLACZ że oświadczenie o skutkach nieważności umowy kredytu może zostać złożone  przed sądem po pouczeniu kredytobiorcy przez Sąd o skutkach nieważności umowy kredytu, wyłącznie gdy uprzednio kredytobiorca będąc świadom skutków nieważności umowy kredytu nie złożył samodzielnie takiego oświadczenia bankowi. W przypadku naszych klientów takie oświadczenia były składane, a nasi klienci już w umowach z nami byli pouczani o świadomości skutków nieważności. Bo ważne jest aby zawsze być krok do przodu…

Sprawę prowadziła r.pr. Barbara Garlacz, a na rozprawie apelacyjnej klienta reprezentowała r.pr. Małgorzata Gałązka z Kancelarii GARLACZ.