W dniu 25 października 2021 roku SO w Warszawie (SSO Barbara Pyz – Kędzierska) wydał wyrok, którym uznał, że umowa zawarta między kredytobiorcą a Deutsche Bank Polska S.A. jest nieważna.

Skutkowało to zasądzeniem przez Sąd od Banku na rzecz Kredytobiorcy wszystkich kwot jakich żądaliśmy w pozwie, zarówno w walucie PLN jak i w walucie CHF wraz z odsetkami za opóźnienie oraz ustalił nieważność umowy Deutsche Banku.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, iż umowa kredytu jest nieważna z uwagi na to, że klauzule odwołujące się do kursu CHF przy kredycie denominowanym w istocie nie pozwalały na ustalenie zobowiązania Kredytobiorcy. Sąd wskazał, iż nawet pozwany bank w dniu zawarcia umowy nie był w stanie precyzyjnie określić wysokości tego zobowiązania. Tak sformułowana umowa, która pozostaje w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa musi, zdaniem Sąd zostać uznana za umowę nieważną i nie może stanowić podstawy zobowiązania między stronami, zwłaszcza, w sytuacji gdy jedną ze stron umowy jest konsument.

Podstawą zatem nieważności umowy były nie tyle klauzule abuzywne ile nieprawidłowe sformułowanie umowy w sposób sprzeczny z art. 69 prawa bankowego.

Sprawę prowadziła mec. Barbara Garlacz wraz z Zespołem ds. Deutsche Banku